Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

strunk*


και ένιωσα
το σώμα σου στο σώμα μου
και τα χέρια σου να με σφίγγουν
και τα χέρια μου να σε σφίγγουν
και ήταν σαν να σου λέω μου έλειψες
και ήταν σαν να ζητάς συγνώμη
ή απλά είχαμε ανάγκη ο ένας τον άλλο εκείνη τη στιγμή.
και στο στήθος μου 
όλος ο πόνος που προκάλεσες 
ή
όλα όσα έχω νιώσει για σένα.


και ύστερα εξαφανίστηκες πάλι.


κουράστηκα να κουτουλάω στον τοίχο σου.
αφήνω αυτό το βάρος πάνω σου τώρα.
έχω συνηθίσει να περπατάω και δε μπορώ άλλο
-κάνει τα γόνατα μου να λυγίζουν
και πέφτω-
ενώ εσύ έχεις συνηθίσει να κρύβεσαι.
οπότε ορίστε, παρ' το και κρυψ' το μαζί σου
ή μαζί με όσα αρνείσαι να αντιμετωπίσεις.
και αν νικήθηκα, αγάπη μου,
να ξέρεις πως
αυτό είναι το μόνο παιχνίδι που
ποτέ
δε με ένοιαζε αν χάσω.




να σε δω και να είναι άνοιξη 
αφού το καλοκαίρι ποτέ δε μας ταίριαξε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου