_τα βράδια στα πάρτυ στις πλατείες

τα λουλούδια φυτρώνουν στην παραμικρή ευκαιρία
αρκεί λίγο να τα αφήσεις
αρκεί λίγο να τα φροντίσεις.

αχ μικρή μου
πόσα λίγα ξέρεις.

η ματαιότητα θα σε βρίσκει πάντα
μια μέρα μετά.

ίσως
αν δεν κρατούσες τόσο σφιχτά τα χέρια
τα πράγματα να ήταν πιο εύκολα τώρα
ίσως
αν δεν έσφιγγες τόσο τα δόντια
οι σφυγμοί σου να τα πήγαιναν κάπως καλύτερα
ίσως αν δεν φοβόσουν
να με έπειθες κι εμένα
πως η ζωή
είναι πιο απλή από όσο νομίζω
ίσως
να ηρεμούσες τον μέσα μου χαμό.

love is on its way out*

μη με λες αγάπη.
δεν έχω αγάπη άλλη μέσα μου.
στην έδωσα όλη.
έξυσα τους τοίχους του εγώ μου
και άφησα πάνω σου τα τελευταία απομεινάρια της
σε μια προσπάθεια να σώσω την κατάσταση
και να σώσω εμένα
και να σώσω εμάς.
δεν τα κατάφερα
και είσαι ο μόνος που επιβίωσε τελικά.
τώρα βρίσκεσαι στην επιφάνεια να επιπλέεις
και ας μην ξέρεις προς τα που να κολυμπήσεις.
εγω επέστρεψα στο βυθό
και λέω να μείνω για λίγο εδώ στο μπλε
για όσο μου το επιτρέπει η αναπνοή μου.

aloha friday*

έφτιαξα μια θάλασσα-ουρανό και την γέμισα με μάτια
να με προσέχει όταν στερεύω από δύναμη.
την κρέμασα ψηλά στο δωμάτιο
να μπορώ να την κοιτάω όταν ξαπλώνω.
να την κοιτάω
και να με κοιτάει.
νύχτες γεμάτες βλέμματα.
νύχτες έτσι ακριβώς όπως πρέπει.