κάθε που φεύγεις παλεύω να σε ξεχάσω.
δε θέλω να σε ξεχάσω.
θέλω απλά να μπορώ.
κάθε που ξυπνάω παλεύω να σε ξεχάσω.
είναι μια μάχη αισθητή
κάτω από το στέρνο, ανάμεσα στους πνεύμονες.
γαργάρες με νερό και σόδα
να σκοτώσουμε τα μικρόβια
-μικρόβιο, παρεξηγημένη μου λέξη-
φτύνω στο νιπτήρα αυταπάτες
και πριν προλάβω να τις ξεπλύνω
γιγαντώνονται, ζωντανεύουν μπροστά μου
έχει γεμίσει το δωμάτιο τώρα
το σπίτι τώρα
και χάνομαι
τις κοιτάω και ξεχνιέμαι
γελάω, κλαίω
χάνομαι.
έλα να δούμε τη βροχή απ'τα μεγάλα παράθυρα του ατελιέ.
