Κυριακή 22 Μαΐου 2016

_γύρισα σπίτι σήμερα το πρωί μα τίποτα δεν είχε αλλάξει


και οι πόρτες πάντα θα ανοίγουν και θα κλείνουν ταυτόχρονα.
όλα θα γίνονται την ίδια στιγμή κι όλα θα μπορούσαν να είναι κάτι άλλο.
και αυτό το μέρος πάντα θα μου θυμίζει εσένα
και εσύ πάντα θα με κάνεις να χαμογελάω.



ένα κορίτσι και ένα αγόρι. ένα κορίτσι και ένα αγόρι και ένα άλλο κορίτσι.
ένα κορίτσι και πολλά αγόρια. ένα κορίτσι και ελάχιστα σημαντικά αγόρια.
ένα κορίτσι και ελάχιστα σημαντικά αγόρια αλλά κανένα σημαντικό κορίτσι για κάποιο σημαντικό αγόρι.
ένα σημαντικό κορίτσι αλλά όχι αυτό το κορίτσι.
αυτό το κορίτσι κάθεται πάντα μόνο του στα πάρτι μόνο και μόνο για να μη γυρίσει σπίτι μόνο.
αυτό το κορίτσι κάθεται και σκέφτεται μόνο και πονάει μόνο.
αυτό το κορίτσι χορεύει για να μη νιώθει μόνο.
χορεύει για να αντέχει και όταν δεν αντέχει άλλο να χορεύει κάθεται λίγο
πολύ λίγο όμως και μετά σηκώνεται πάλι και χορεύει.
κι ύστερα ξημερώνει και πρέπει να γυρίσει σπίτι.
και αχ, πόσο σιχαίνεται να πρέπει να γυρίσει σπίτι.

1 σχόλιο: